NMDAR ve LGI1 Antikorlarının Absans Nöbetleri Üzerindeki Etkilerinin Araştırılması: Genetik Absans Epilepsi Sıçanları ve Akut Farmakolojik Absans Nöbet Modelinden Elde Edilen Bulgular

Nihan ÇARÇAK, Hande YÜCEER KORKMAZ, Şura Akat PİŞKİN, Beyzanur YALÇIN, Selen ÇIRAK, Canan ULUSOY, Elif ŞANLI, Cem İsmail KÜÇÜKALİ, Filiz ONAT, Erdem TÜZÜN
2025 Eylül - 62 (3)
TÜRKÇE PDF İNGİLİZCE PDF

Öne Çıkan Noktalar

• NMDAR IgG infüzyonu, GAERS modelinde DDD süresini
ve sıklığını artırdı.
• NMDAR IgG infüzyonu, PTZ ile indüklenen absans
nöbetlerine duyarlılığı artırdı.
• LGI1 antikorları, DDD aktivitesi üzerinde sınırlı bir etki
gösterdi.
• NMDAR ve LGI1 antikorları, absans nöbetlerinin
patafizyolojisinde farklı rol oynamaktadır.


Türkçe Özet

Giriş ve Amaç: Çocukluk Çağı Absans Epilepsisi genetik jeneralize epilepsiler
arasında önemli bir yere sahip olup, ani ve kısa süreli bilinç kayıplarıyla
karakterizedir. Merkezi sinir sisteminde nöronal uyarılabilirliği düzenleyen lösinzengin
gliom inaktive protein 1 (LGI1) ve N-metil-D-aspartat reseptörü (NMDAR)
proteinleri, anti-LGI1 ve anti-NMDAR ensefalitinde otoantikorlar tarafından hedef
alınarak epileptik nöbetler, davranış bozuklukları ve hafıza sorunlarına neden olur.
Ancak, bu antikorların absans nöbetlerindeki rolleri net değildir. Bu çalışmada, anti-
LGI1 ve anti-NMDAR antikorlarının absans nöbetlerine etkileri, Strasburg kökenli
genetik absans epilepsili sıçan (GAERS) ve farmakolojik pentilentetrazol (PTZ) sıçan
modelleri kullanılarak araştırılmıştır.
Yöntem: Anti-NMDAR, anti-LGI1 ve sağlıklı bireylerden elde edilen IgG, GAERS ve
Wistar sıçanlarının lateral ventriküllerine gün aşırı olmak üzere 11 gün boyunca
uygulandı. GAERS’lerde antikor uygulamasından önce ve sonra EEG kaydı alınarak
spontan diken-dalga deşarjları (DDD) değerlendirildi. Wistar sıçanlara antikor
infüzyonları sonrasında 12. gün 35 mg/kg PTZ uygulanarak absans nöbetler
indüklendi ve 120 dakika boyunca EEG kaydı alındı.
Bulgular: GAERS’lere NMDAR IgG uygulaması, DDD süresi ve sayısını anlamlı
derecede artırırken, LGI1 IgG anlamlı bir etki göstermedi. Pentilentetrazol modeliyle
de benzer sonuçlar elde edildi; NMDAR IgG, nöbet duyarlılığını artırırken, LGI1 IgG
anlamlı bir değişiklik yaratmadı.
Sonuç: Bu çalışma, NMDAR ve LGI1 antikorlarının absans nöbetleri üzerindeki
etkilerini ilk kez karşılaştırmalı olarak göstermektedir. N-metil-D-aspartat
reseptörü antikorları, absans nöbetlerini artırıcı etkiye sahipken, LGI1 antikorlarının
bu nöbetler üzerinde belirgin bir etkisi yoktur. Bulgular, NMDAR antikorlarının
absans epilepsisi patofizyolojisindeki rolüne işaret etmekte ve antikor aracılı nöbet
mekanizmalarına dair yeni araştırmalara zemin hazırlamaktadır.
Anahtar Sözcükler: Absans epilepsi, genetik absans epilepsi sıçan modeli, LGI1,
NMDAR, otoantikor, PTZ, DDD.